Erevoorzitter Gerrit Hagens overleden
Vandaag bereikte ons het droeve bericht dat onze erevoorzitter Gerrit Hagens afgelopen dinsdag 16 september op de respectabele leeftijd van 99 jaar is overleden.
Wie Gerrit Hagens zegt, denkt automatisch aan Sportclub Irene. Gerrit was maar liefst 75 jaar lid van “zijn” Sportclub Irene. Voor dit jubileum werd hij op de vrijwilligersavond van april dit jaar nog uitgebreid in het zonnetje gezet.
Gerrit werd in 1949 lid van de jonge fusieclub Sportclub Irene. Als verdienstelijk linksbuiten speelde hij de eerste jaren na de fusie in het eerste elftal. Met het verstrijken van de jaren maakte Gerrit de overstap naar de veteranen, waar hij lang actief bleef.
Bij de veteranen bleven zijn bestuurlijke kwaliteiten niet onopgemerkt. Al snel werd hij voorzitter van de Sportclub Irene-veteranen, die hun domicilie hadden in de vermaarde Sportbar aan de Muntstraat. Gezelligheid en kameraadschap waren toen nog heel gewoon.
In 1983 werd, na de bestuurscrisis bij de “grote” vereniging, zoals Gerrit het altijd zelf zei, een beroep op hem gedaan om voorzitter te worden van de “grote” vereniging.
Gerrit formeerde een jonge, enthousiaste groep mensen om zich heen, die het vooral in de beginjaren na de overname flink voor de kiezen kreeg. Maar met het verstrijken van de tijd kwam het ‘wij-gevoel’ weer terug. Sportclub Irene zat weer in de lift!
Clubblad De Inzwjinger werd in het leven geroepen. Veel communicatie verliep via dit vermaarde clubblad. Maandelijks werden de leden op de hoogte gehouden van allerlei zaken die bij de club speelden. In de huidige tijd bijna niet te begrijpen dat er op deze wijze gecommuniceerd werd, maar destijds onmisbaar. Het ledental en daarmee het aantal teams groeide gestaag. Een mijlpaal werd bereikt toen de club het 500ste lid mocht verwelkomen. De befaamde vasteloavend-avonden werden een begrip; de bezoekers hingen letterlijk met de benen buiten.
Hoogtepunt in zijn periode als voorzitter, waar hij graag over vertelde, was het kampioenschap van het eerste elftal in 1988. Na enkele moeilijke jaren eindelijk weer een sportief succes.
In 1992 droeg Gerrit de voorzittershamer over aan zijn opvolger Ton Boonhof. Sportclub Irene benoemde hem voor zijn vele verdiensten tot erevoorzitter en vernoemde de huidige tribune naar hem. De plaquette die aan de tribune is aangebracht, herinnert hieraan. Bovendien werd hij door toenmalig burgemeester Hubert Bruls van Groot Venlo voor zijn vele verdiensten koninklijk onderscheiden.
Nadat hij gestopt was als voorzitter en bestuurslid, bleef hij vanzelfsprekend aan de club verbonden. Hij stond onder andere aan de wieg van de huidige klussenploeg en stond het bestuur altijd met raad en daad bij.
Maar wat ook belangrijk was: hij had nu meer tijd om samen met zijn vrouw Fien van hun pensioen te genieten.
Iets wat Gerrit vol trots vervulde, was dat zijn kleinkinderen getalenteerde voetballers bleken te zijn. Zelden sloeg hij een wedstrijd van hen over. Uit- en thuiswedstrijden werden op de zaterdag bij de jeugd en later ook op de zondagen bij de senioren bezocht. Ook toen de kleinkinderen gestopt waren met voetballen, bleef hij de wedstrijden van het eerste elftal met enige regelmaat volgen. Dit voorjaar nog, in de bestuurskamer, genietend van een kopje koffie en kijkend naar de wedstrijd. Lekker bijkletsen en anekdotes ophalen uit een lang voetballeven. Met intimi deelde hij weleens de opmerking: “Sportclub Irene tot aan onze laatste snik.”
Met Gerrit Hagens is ons een Sportclub Irene-icoon ontvallen, die wij ongelooflijk veel dank verschuldigd zijn. We zullen hem altijd met veel waardigheid in herinnering houden.
Wij wensen zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen veel sterkte toe in deze voor hen moeilijke tijd.
Bestuur en leden TSC Irene
